Sinds iets meer dan twee weken is schepen Nathalie Muylle terug op post in Roeselare. Vrouw & Maatschappij Roeselare vond het dé ideale gelegenheid om met Nathalie te spreken over haar tijd als minister in de federale regering en haar plannen voor Roeselare.

Ria: “Nathalie, je hebt ondertussen al een mooi politiek parcours afgelegd. Zowel lokaal als op federaal niveau heb je toch wel al je stempel kunnen drukken. Zijn er projecten waarnaar je trots terugkijkt?”
 
Nathalie: “In Brussel is er naast de vele beslissingen die ik het laatste jaar heb genomen in de coronacrisis, wel één dossier die er boven uit steekt en waarop ik trots ben, ook gezien de moeilijkheid van het dossier, en dat is het rookverbod in de horeca. Het proces dat we toen hebben gelopen, was niet gemakkelijk. Ik herinner me nog dat de samenleving daarover echt verdeeld was. Zelfs binnen mijn eigen partij. Ik heb toen ook persoonlijke dreigbrieven ontvangen, mails van mensen die ik kende die vroegen waarmee ik bezig was. Maar als we de cijfers van de impact van roken op onze gezondheid bekeken, dan vond ik dat het tijd was om actie te ondernemen. Iemand moest die verantwoordelijkheid nemen. Samen met enkele collega’s vanuit CD&V, maar ook met collega’s van andere partijen zijn we op zoek gegaan naar een meerderheid. We zijn nu tien jaar verder, en ik kan het me niet meer inbeelden, niemand waarschijnlijk, dat men weer zou mogen roken op restaurant, café,..”
 
“Als beleidsverantwoordelijke moet je soms vooruit durven kijken, tegen de stem van heel velen toch durven beslissen. Dit vraagt moed want een duurzame beslissing nemen is niet altijd gemakkelijk.”
 
“In Roeselare is het nieuwe zwembad wel één van de dossiers waar ik tevreden op terugkijk. Het is geen dossier geweest waar meerderheid en oppositie elkaar moeilijk hebben gevonden, integendeel. Zwemmen is ook een stukje ons sociaal leven, het hoort bij opgroeiende kinderen en evengoed bij mensen die na hun werk graag eens wat ontspanning zoeken. Ook oudere mensen vinden hun weg richting het zwembad.”
 
Ria: “Men stelt dat de politiek de laatste jaren hard geworden is, ervaar jij dat zo?”
 
Nathalie: “Het is heel mediatiek geworden, waardoor dossiers die heel wat studeerwerk vragen en heel inhoudelijk zijn, minder op de voorgrond komen. Vele dingen leg je gewoon niet uit met één quote en het is daardoor niet altijd de essentie die in beeld komt. Daarnaast zitten we in een snelle-informatiemaatschappij. Op mijn kabinet bijvoorbeeld hebben we periodes gehad waar men van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat vragen beantwoordde van burgers. We hebben natuurlijk die rol te vervullen, maar de berichtjes komen via Facebook binnen, via mail, en men krijgt daarop graag ook zo snel mogelijk antwoord. Terwijl sommige zaken wel wat voorbereiding vragen of moeten worden nagekeken.
Ik vind ook wel echt belangrijk om daar duidelijk en correct op te antwoorden, voor mij moet een antwoord inhoudelijk juist zitten.”
 
“Hoe dan ook, in al die tijd dat ik al samengewerk met mensen en dan niet alleen in de politiek, ben ik steevast zelf respectvol. Ook ten opzichte van collega’s uit andere partijen, ook wanneer ik helemaal van mening verschil, probeer ik inhoudelijk in discussie te gaan, maar speel ik niet op de man. Ik heb het gevoel dat de huidige regering die stijl ook wel wil toepassen, en ik hoop oprecht dat het hen lukt. De mensen hebben geen nood aan luide discussies, we moeten zoeken naar de beste antwoorden.”
 
Ria: “In 2007 nam de federale overheid een maatregel aan om te zorgen dat politici bij het maken van wetsvoorstellen voortaan rekening moesten houden met de ongelijke kansen voor vrouwen en mannen. Welke invloed heeft dit op het beleid, hoe sta je zelf tegenover die quota?”
 
Nathalie: “Ik ben wel gaan beseffen dat je een wetgevend kader nodig hebt om een dynamiek in gang te steken. Er zijn zeker heel veel vrouwen die echt goesting hebben om aan politiek te doen, en dat ook erg goed zouden kunnen doen. Maar ze durven de stap niet zetten voor tal van redenen. Een wettelijk kader zorgt ervoor dat ook die vrouwen kansen krijgen.”
 
“In de bedrijfswereld krijgen meer en meer vrouwen hun plaats, je ziet die evolutie ook al in de keuze van studierichting. Ik zie struikelblokken ook, quota kunnen er ook voor zorgen dat men vaak teruggrijpt naar dezelfde vrouwen, zeker in raden van bestuur.  Er zijn heel veel jonge en competente vrouwen die  perfect zouden passen in die topfuncties. Ook mogen vrouwen niet afgerekend worden omdat ze kiezen voor hun  work-life-balance. Als je kijkt naar Scandinavische landen, zijn de taken in het gezin veel beter verdeeld, beide ouders nemen er vaak ouderschapsverlof waardoor zowel mannen als vrouwen hierdoor ook geen nadeel in hun loopbaan ondervinden. Wij zijn er nog lang niet.
 
“Waar ik me vooral kwaad in kan maken, is dat de loonkloof er nog altijd is. Vrouwen verdienen vandaag in heel wat sectoren nog altijd 8% minder dan een man .   We moeten die ongelijkheid wegkrijgen, Het feit dat je voor dezelfde job, met dezelfde opleiding, met dezelfde anciënniteit als vrouw minder verdient, dat is toch niet meer van deze tijd?”
 
Ria: “Als minister van gelijke kansen was het jouw streven om in elke provincie een zorgcentrum voor slachtoffers van seksueel geweld te realiseren, in West-Vlaanderen zal dat in AZ Delta zijn. Vertel ons iets meer over dat dossier?”
 
Nathalie: “In mijn eerste weken als minister bezocht ik een Zorgcentrum voor slachtoffers van seksueel geweld in Brussel. Dat heeft een ongelofelijke indruk bij mij achtergelaten. Seksueel geweld is trouwens niet iets dat enkel in grote steden te vinden is. Zo’n centrum in elke provincie is echt een noodzaak. De geïntegreerde zorg is van groot belang, niet enkel de medische zorg is belangrijk, maar ook de psychische zorg, ook forensisch worden stalen genomen,…. De slachtoffers die zich aanmelden worden in een veilige omgeving opgevangen en krijgen de juiste zorg en voelen zich vaak ook veilig om klacht in te dienen tegen de dader. Ondertussen hebben we ook middelen ingezet om politie-inspecteurs op te leiden om hen te verhoren.   Laat ons zeggen dat dit een grote stap in de goeie richting is. Daarnaast werd ook de chatlijn gelanceerd, men is echt op zoek gegaan om de stap naar hulpverlening in deze dossiers te verlagen. In deze digitale wereld zien we dat slachtoffers soms vlotter via een anoniem chatgesprek informatie geven en op deze manier kunnen we hen toch richting die hulpverlening begeleiden.”
 
“Ik ben blij dat dit initiatief in Roeselare kan worden opgestart in AZ Delta voor onze provincie, ook met de steun van de burgemeester samen met de politiezone die hierbij ook cruciaal is.”
 
Ria: “Terug naar de lokale politiek. Naar welke projecten kijk je het meeste uit?”
 
Nathalie: “ Het stadhuis... We hebben enorm veel experten die ons zullen bijstaan in dit project. Ik kijk daar wel naar uit. Mijn voorganger Tom heeft dit dossier goed voorbereid, ik zie het zitten om hier verder mee te werken.”
 
“Ik zie ook veel uitdagingen in het onderwijs. Zeker na deze corona-periode denk ik dat we niet mogen onderschatten welke effecten de gezondheidscrisis heeft gehad op leerlingen, leerkrachten, volwassenenonderwijs. Zowel binnen het reguliere onderwijs, maar ook n het kunstonderwijs. Ik hoop toch in september een goeie herstart te kunnen nemen: de uitdagingen zijn uiteraard groot. Wat met schoolachterstand en hoe gaan we die wegwerken? Er is een goed contact met de directeurs in Roeselare, ik ben ervan overtuigd  dat we hier samen naar oplossingen en antwoorden .”
 
Ria: “Je werd vorige jaar Persoonlijkheid van het Jaar tijdens de Roeselare Awards, heb je die bevestiging nodig? Zoeken vrouwen meer naar bevestiging denk je?”
 
Nathalie: “Die erkenning is fijn, ik denk dat iedereen wel trots op zou zijn om zo’n erkenning te krijgen. Ik ben heus wel onzeker, dat moet ik wel toegeven. Misschien is politiek niet de plaats om onzeker te zijn, vele van mijn klasgenoten in het middelbaar vonden het misschien zelfs verrassend dat ik die richting uitging. Toen ik studeerde ben ik wel wat uit mijn schelp gekropen, zoals ze zeggen. Ik zag dat ik wel dingen kon doen bewegen. Ik voel me veilig en wel zeker wanneer het over inhoud gaat, dat is vooral te wijten aan het feit dat ik een dossiervreter ben, ik weet graag waarover ik spreek. Dus die onzekerheid speelt wel een rol, en op deze manier probeer ik dat positief in te zetten. Ik denk vaak ook na hoe ik zaken beter kan doen. Een award winnen is één iets, maar ik kan ook enorm veel voldoening halen uit het beantwoorden van een vraag van een burger, of iemand helpen. Op het lokale niveau is die dankbaarheid iets meer voelbaar dan in Brussel.”
 
“Het is misschien wel een cliché dat vrouwen meer bevestiging zoeken dan mannen, ik zie het soms meer als een soort van bescheidenheid.”
 
Ria: “Is de politiek nog een mannenwereld?”
 
Nathalie: “Lokaal valt dat heel goed mee, maar in Brussel merk je dat wel. Men zegt dat mannen beter kunnen netwerken. Klopt nog steeds denk ik . Vrouwen zijn in het algemeen meer afwachtend en komen vaak maar tussen als ze echt iets te zeggen en een meerwaarde aan het debat kunnen geven. Op Europees voel je dat nog meer eigenlijk, zeker bij Oost-Europese collega’s.  tijdens een Europese Raad kon het wel voorkomen dat men een hand gaf aan mijn adviseur en hij werd begroet als minister, ze zien vrouwen niet als Minister”
 
Ria: “Vriendschap in de politiek, is dat mogelijk?”
 
Nathalie: “Ja, ik denk dat wel, op het kabinet heb ik als Minister mensen ontmoet waar ik  intens heb mee gewerkt in de crisis. Dit vergeet ik nooit. Ik zag hen vaak meer dan mijn eigen partner of kinderen. En ik heb ook echt wel goede collega’s, doorheen de jaren bouw je natuurlijk wel goeie contacten op ook.”
 
Ria: “Doe je aan zelfzorg? Hoe heb je dat het afgelopen jaar toch kunnen doen ondanks je ministerschap/corona?”
 
Nathalie: “Ik kan genieten van een goed boek, ik kan genieten van mijn familie. En ik reis ongelofelijk graag. In steden wandelen, ronddwalen, ik kan enorm geïnspireerd zijn door een dynamiek in een stad. Dat is het afgelopen jaar niet gelukt, maar ik kijk er wel weer dat te kunnen.”
 

Ria: "Bedankt Nathalie voor je tijd. We hebben ook nog in het kader vanzelfzorg gezorgd voor een kleine attentie: een tapasplank met opschrift 'je bent een straffe madam'. Het tapasplankje is ideaal om te genieten van tapas met je man Maarten, of later wanneer het weer kan met de kinderen."

Op de foto: Ria Vanzieleghem, Nathalie Muylle, Rina Arteel, Margot Wybo